“het Credo” van F. Cromphout , r.k. priester.
Ik zal niet geloven
in het recht van de sterkste
in de taal van puur geweld
In de macht van de machtigen.
Maar ik wil geloven
in het recht van de mens
In de open hand
in de kracht van de overtuiging.
Ik zal niet geloven
in ras of rijkdom
in voorrechten
in een onveranderlijke orde
Maar ik wil geloven
dat alle mensen gelijk zijn
dat de orde van het onrecht wanorde is.
Ik zal niet geloven
dat ik niets te maken heb
met wat er ver van hier gebeurt.
Maar ik wil geloven dat de hele wereld mijn huis is
en het veld dat ik bezaai
dat allen oogsten
van wat allen hebben gezaaid.
Ik zal niet geloven
dat liefde begoocheling is
vriendschap onbetrouwbaar
en dat alle woorden leugen zijn
Maar ik wil geloven
in de liefde die verdraagt
in de weg van mens tot mens
in een woord dat zegt wat het zegt.
Ik zal niet geloven
dat oorlog onvermijdelijk is
en vrede onbereikbaar
Maar ik wil geloven
in de kleine daad
in de macht van de goedheid
in de vrede op aarde.
Ik zal niet geloven
dat alle moeite vergeefs is
dat de droom van de mensheid
een droom zal blijven
en de dood het einde zal zijn.
Maar ik durf geloven
in de nieuwe mens
in de eeuwige droom :
een nieuwe hemel , een nieuwe aarde
waar gerechtigheid zal wonen.
Kees Gordijn ervaart dit credo als een uitnodiging:
“om te geloven in die nieuwe mens
die wij , af en toe, een beetje mogen zijn,
opdat die de weg open houden
naar die nieuwe hemel en de nieuwe aarde,
waar mensen een weg vinden naar elkaar
en in vrijheid kunnen leven.”