“het Credo” van F. Cromphout , r.k. priester.

Ik zal niet geloven

in het recht van de sterkste

in de taal van puur geweld

In de macht van de machtigen.

Maar ik wil geloven

in het recht van de mens

In de open hand

in de kracht van de overtuiging.

 

Ik zal niet geloven

in ras of rijkdom

in voorrechten

in een onveranderlijke orde

Maar ik wil geloven

dat alle mensen gelijk zijn

dat de orde van het onrecht wanorde is.

 

Ik zal niet geloven

dat ik niets te maken heb

met wat er ver van hier gebeurt.

Maar ik wil geloven dat de hele wereld mijn huis is

en het veld dat ik bezaai

dat allen oogsten

van wat allen hebben gezaaid.

 

Ik zal niet geloven

dat liefde begoocheling is

vriendschap onbetrouwbaar

en dat alle woorden leugen zijn

Maar ik wil geloven

in de liefde die verdraagt

in de weg van mens tot mens

in een woord dat zegt wat het zegt.

 

Ik zal niet geloven

dat oorlog onvermijdelijk is

en vrede onbereikbaar

Maar ik wil geloven

in de kleine daad

in de macht van de goedheid

in de vrede op aarde.

 

Ik zal niet geloven

dat alle moeite vergeefs is

dat de droom van de mensheid

een droom zal blijven

en de dood het einde zal zijn.

Maar ik durf geloven

in de nieuwe mens

in de eeuwige droom :

een nieuwe hemel , een nieuwe aarde

waar gerechtigheid zal wonen.
Kees Gordijn ervaart dit credo als een uitnodiging:

“om te geloven in die nieuwe mens

die wij , af en toe, een beetje mogen zijn,

opdat die de weg open houden

naar die nieuwe hemel en de nieuwe aarde,

waar mensen een weg vinden naar elkaar

en in vrijheid kunnen leven.”